Przyczyną zatorowości płucnej jest skrzeplina. Czasem również powodem może być zator tłuszczowy bądź ciało obce.
W związku z tym, że tkanka płucna jest podwójnie ukrwiona, bardzo rzadko dochodzi do zawału płuca. Aby do tego doszło musi współistnieć niewydolność krążenia.
Najczęściej źródłem zatorów są zatory z kończyn dolnych i ich żył głębokich. Częstą przyczyną zatorów również są stany po przebytych operacjach i zabiegach chirurgicznych oraz po przebytych zawałach serca gdy zwleka się zbyt długo z uruchomieniem pacjenta
Objawami które występują i mogą świadczyć o występowaniu zatorowości płucnej są:
- duszności
- ból w klatce piersiowej o charakterze opłucnowym
- ból zamostkowy
- krwioplucie
- kaszel
- gorączka
- sinica
- zasłabnięcie
Rozpoznanie na podstawie samego badania podstawowego jest niemożliwe i wymaga badań dodatkowych takich jak:
- RTG
- arteriografia
- scyntygrafia
- tomografia komputerowa
- ultrasonografia
- EKG
- echokardiografia.
Najważniejszym badaniem, jest badanie laboratoryjne oznaczające stężenie D-dimerów.
Jego prawidłowe stężenie całkowicie wyklucza możliwość świeżego procesu zakrzepowego.
Aby zapobiegać i zmniejszać ryzyko choroby zakrzepowo-zatorowej i zatoru płucnego konieczne jest wczesne uruchamianie pacjenta po zabiegach i zawale serca.
Natomiast leczenie można podzielić na:
zachowawcze: ukierunkowane na rozpuszczenie zakrzepu za pomocą leków trombolitycznych, lub dzięki lekom przeciwzakrzepowym aby samoistnie rozpuścić skrzeplinę.